بچه داری

سلاام 

من خاله ی دو تا فسقلیم ، یکیشون سه سالشه و اون یکی 6 ماهه ... دوتاا گوله نمک ، اصن هر چی بگم کمهه...

حالا بعدا حتما از شیطونیاشون ، بازیاشون و صد البته شییرینیاشون براتون میگم اما الان نه...

ولی امروز میخوام از یه زاویه دیگ داستان بچه داری رو براتون تعریف کنم؛ همه ما بچه ها رو شیرین عزیز و اروم میدونیم ولی ی سوال... شما چند ساعت از روز رو با اون بچه هستید؟؟ تو هفته چن بار میبینینش؟؟؟ اصن دقت کردین میگیم بچه همسایه چققد زود بزرگ میشهه؟؟ ! برای ما که از دور میبینیم اینطوریه نه اون مادری که شب و روزش با بچشه، با گریه ش گریه میکنه و با خنده بچش میخنده، واس ماعه که بچه مردم همیشه لباس تمیز تنشه و گوگولیه و خوردنی ، اما روزایی هست که بچه مریضه، تب داره، اسهاله و... خلاصه که روزایی هست که  اصن گوگولی و بامزه نیست و تازه کلی دردسر داره ....

اینارو نگفتم تا دیدتون رو بد کنم، خواستم بگم بچه داری خیلیییی مسئولیت داره ( تازه اینایی که گفتم هیچه در برابرش) و از زمین تا اسمون  با اون چیزی که ما از بیرون میبینیم فرق داره....

ولی بیشتر مامانا معتقدن که برای بچشون تمام این دردسرا رو به جون میخرن و تو هرحاالتیی بچشون براشون عزیز و گوگولیه....

کتاب خوندن

میخواستم این مطلب رو هم از ملت عشق بنویسم ؛ اما با خودم گفتم  بذارم واس وقتی که تمومش کردم که البته خیلی زمان طولانی ای نیست، با تمام مشغله هایی که دارم تقریبا دوروزه بیشتر از نصفشو خوندم 

و البته اینم اضافه کنم که به نسبت کتاب حجیمی محسوب میشه....

خلاصه با اینکه از ملت عشق نمینویسم اما دلمم نیومده موضوع رو تغییر بدم و از کتاب نگم... نمیدونم دقت کردین یا نه؛ ولی اکثر ادما کتاب خوندن رو دوست دارن و اون رو یکی از تفریحاتشون میدونن؛ حالا بعضیا بخت باهاشون یاره و فرصتی رو به کتاب خوندن اختصاص میدن ، همیشه تو کتابفروشیا میشه پیداشون کرد و ... بعضیا انقد مشغله  دارن که هرکار میکنن نمیتونن یه تایم خالی پیدا کنن ؛ اما همیشه یه لیست از کتابای مورد علاقه شون دارن و امیدوارن یه روز بتونن اونارو بخونن...

شما جز کدوم دسته اید؟؟ من همیشه خودم سعی میکنم یه کتاب دستم باشه و در حال خوندنش باشم... حالا چه قبل خواب ، چه به طور جدی مثل ملت عشق....

در اخر اگه بخواین یه کتاب بهم معرفی کنین که بعد ملت عشق بخونم اون چیه و چراا؟؟؟

ملت عشق

سلام 

میگم از شاعرا، فیلسوف ها، نویسنده ها، پزشک ها ، کلا  ادمای تاثیر گذار گذشته مون چقدر میدونید؟؟

براتون کدومشون جذاب بوده که به اطلااعات تاریخ ادبیات مدرسه هامون اکتفا نکنین و برین بیشتر ازشون بخونین؟!

ما از تاریخ ادبیات 4 تا کتاب و سال و اینا میدونیم که تازه چون مجبور بودیم حفظشون کنیم بیشتر وقتا براموون اذیت کننده بود... ولی واقعیت خیلی قشنگتر و جذاب تر از اونیه که سالها سیستم اموزش پرورش بهمون یاد داده...

اسم کتاب ملت عشق رو به گوشتون خورده؟؟ 

کتابیه که من تازه شروعش کردم... یه کتاب ترجمه شده، قضیه اونجا جالب میشه که راجب مولوی و شمسه... فکرشو بکنین؛ یه رمان خارجی راجب مولوی و شمس از مشاهیر ایرانی...  

نویسنده ملت عشق رو با دوتا داستان موازی پیش میبره... یکیش تو بوستون یکیش هم تو قونیه...

حالا هر چی جلوتر برم ، میام ازش براتون میگم... شما چی؟؟ خوندین این کتابو؟؟ نظرتون  راجبش چی بوده؟؟

اول مهر

امروز 21 ام شهریوره و وارد ده روز اخر تعطیلات تابستون شدیم ... ده روزی که همه سعی میکنن نهایت استفاده شونو از تعطیلات تابستونی کنن ، سفر برن و...

 بچه مدرسه ای هام که تو تب و تاب خرید کتاب ، لوازم التحریر ، کیف ، کفش ، کوله و ... دانشجوهام که درگیر جنگ انتخاب واحد و از این آموزش به اون آموزش و مسائل این چنینی....

و اما من ، امسال بعد 16 سال هیچ برنامه ای برای اول مهرم ندارم... نه دانش اموزم که ذوق دیدن دوستام و معلمم و پاک کن نو رو داشته باشم ؛ نه دانشجو که  نرسیدن واحد و حضور غیاب کردن و یا نکردن استاد و ... برام دغدغه باشه...

خلاصه که حس عجیبیه، نمیدونم خوشحال باشم یا ناراحت .... یه حس عجیب و  وصف نشدنی و غریبی  ه

شما بعد از پشت سر گذاشتن این دوره ها چه حسی داشتین؟!

پرخوری عصبی

سلام صبحتون بخیر

براتون پیش اومده با کسی روبرو بشین که مدام از وزن وظاهر خودش ناراضیه  به شکل افراطی غذا بخوره و بعدش به شدت پشیمون بشه ، غصه بخوره و حتی تلاش کنه به هر نحوی که شده اون غذارو از بدنش خارج کنه؟!

در برخورد اول ممکنه براتون عجیب و یا حتی غیر قابل درک باشه و با خودتون بگین مگه ممکنه کسی همچین رفتاری از خودش نشون بده؟!

یا نه ؛ ممکنه باهاش برخورد کنین ، سرزنشش کنین  و ازش بخواین دیگه این کارو  انجام نده و ...

به نظرم مقدمه کافیه، بهتره برم سر اصل مطلب ... همونطور که احتمالا خودتون متوجه شدین میخام راجب بیماری پرخوری عصبی بگم؛ بله این رفتارها همگی نشان از بیماری پرخوری عصبی داره و همین ابتدا بگم اگه جز دسته ای هستید که این افراد رو سرزنش میکردین بهتره همین الان رویه تون رو عوض کنین چون این کارتون هیچ کمکی به فرد مبتلا  نمیکنه چراکه اصن این رفتار دست خودش نیست و باید درمان بشه اما به روش اصولی...

پرخوری عصبی متاثر از عوامل گوناگونیه و درمانش هم نیاز به یک تیم داره که همگی باید به فرد مبتلا کمک کنن ... جالبه بدونید اعضای خانواده مثل پدر و مادر، فرزند ، خواهر و ... هم عضو این تیم هستند و نقش بسیار مهمی دارند.

البته که حضور  پزشک، متخصص تغذیه و روانشناس هم در این تیم اساسی و ضروری است.

من خودمم خیلی راجب این موضوع اطلاع ندارم ولی حس کردم لازمه که هممون حداقل اطلاعات رو راجب این بیماری داشته باشیم .

اما پیشنهاد میکنم به این متن بسنده نکنین وبیشتر راجب پرخوری عصبی بخونید.